مذاکره برای صلح اساسا با پیش فرض گذشت، مدارا و بردباری آغاز می شود. اگر بحث گذشت، مدارا و بردباری در بین طرفین مطرح نباشد، امکان ندارد طرفین برای مذاکره آماده شوند و باهم مذاکره کنند. با وصفی همه خوش بینی هایی که برای صلح وجود دارد؛ مردم، دولت افغانستان و کشورهای جهان از مذاکره برای صلح حمایت می کنند، اما تعدادی از هیات مذاکره ی دولت افغانستان می گویند که هیات طالبان تعصب و نفرت را از میدان جنگ با خود بر میز مذاکره آورده اند.
طالبان برای مذاکره هیچ گونه گذشت و مدارا از خود نشان نمی دهند، در تصور تصرف و سلطه بر افغانستان استند. مذاکره را نوعی از تسلیمی دولت افغانستان به خود می دانند. تعصب و نفرت مذهبی و قومی طالبان همچنان پا برجا است. طالبان تاکید به یک حکومت مذهبی دارند که مذهب حنفی مذهب رسمی دولت آینده ی افغانستان باشد، با پیروان مذاهب دیگر از جمله با پیروان مذهب تشیع به عنوان اقلیت مذهبی برخورد شود. بنابراین غیر از مذهب حنفی دیگر مذاهب به خصوص مذهب تشیع را به رسمیت نمی شناسند.
این موضع طالبان خلاف اصول مذاکره و صلح است. نخست دولت افغانستان مذهب رسمی نه، دین رسمی دارد که اسلام دین رسمی آن است. مذاهب اسلامی همه در دولت افغانستان آزاد و برابر استند. بنابراین نیاز نیست که دولت مذهب رسمی داشته باشد. رسمیت یکی از مذاهب اسلامی در واقع تعصب و تبعیض نسبت به مذاهب دیگر اسلامی است. اما تا هنوز هیات مذاکره ی طالبان بر این تبعیض و تعصب مذهبی برای آغاز و مدیریت مذاکره و برای مذهب آینده ی دولت افغانستان تاکید دارند.
هیات مذاکره ی طالبان گذشت و مدارا برای مذاکره با هیات مذاکره ی دولت افغانستان نشان نداده است؛ زیرا تاکید هیات مذاکره ی طالبان این است که مذاکره به اساس تفاهم نامه ی آمریکا و طالبان صورت بگیرد. اما هیات مذاکره ی دولت افغانستان به این نظر است که مذاکره بین هیات مذاکره ی دولت افغانستان و طالبان از نو و به اساس مواد و موارد جدید طبق نیازمندی ها، ارزش ها و واقعیت های موجود مردم افغانستان آغاز شود. این نظر هیات مذاکره ی دولت افغانستان واقع بینانه است.
درصورتی که مبنا تفاهم نامه ی آمریکا و طالبان باشد، مذاکره ی هیات دولت افغانستان با طالبان نمی تواند معنای سیاسی داشته باشد. بنابه این نابردباری و گذشت نکردن طالبان برای مذاکره و صلح می توان چنین برداشت کرد: طالبان به این نظر استند که از ناگزیری ترامپ در انتخابات آمریکا استفاده کنند. زیرا ترامپ تلاش دارد از
مذاکره ی صلح دولت افغانستان و طالبان استفاده ی کمپاینی و انتخاباتی کند. طالبان نیز این هدف ترامپ را درک کرده اند. بنابه این درک می خواهند جنگ را در جریان مذاکره در افغانستان تشدید کنند که با تشدید جنگ بیشتر قدرت نمایی کنند و بیشتر سرسختی نشان بدهند تا بتوانند از ترامپ امتیازات بیشتر کمایی کنند.
به این اساس طالبان مشارکت در قدرت و دولت آینده ی افغانستان نمی خواهند، بلکه قدرت و دولت افغانستان را برای خود می خواهند. هدف طالبان سلطه بر دولت و مردم افغانستان است. از این که طالبان قصد سلطه بر مردم و دولت افغانستان را دارند؛ بنابراین رسمیت تنوع مذهبی، قومی و فرهنگی را به نفع خود نمی دانند. درصورتی که تنوع مذهبی، فرهنگی و قومی به رسمیت شناخته شوند، طالبان نمی توانند سلطه ی خود را بر مردم افغانستان بقبولانند و مشروعیت ببخشند. طالبان می خواهند تنوع های مذهبی، قومی و فرهنگی را حذف کنند تا روایت طالبانی خود را به عنوان روایت رسمی و مشروع بر مردم افغانستان بقبولانند.
اگرچه طالبان عزم خود را برای تک روایتی کردن مذهبی، قومی و فرهنگی جزم کرده اند اما مشکل است که بتوان تنوع مذهبی، فرهنگی و قومی افغانستان را حذف کرد. نخستین پیش فرض طالبان برای تک روایتی کردن قدرت، سیاست و حکومت داری در افغانستان این است که مذهب اکثریت مردم افغانستان حنفی است. تصور می کنند تاکید به تک مذهبی کردن حکومت افغانستان نه تنها به مخالفت رو به رو می شود، مورد حمایت مردم نیز قرار می گیرد. اما واقعیت فعلی افغانستان بر مبنای تک مذهب استوار نیست. فکر می کنم که مردم افغانستان این روایت مذهبی طالبانی را نمی پذیرند.
برداشت طالبان این است که اگر بتوانند مذهب حنفی را رسمی کنند، مذاهب دیگر را حذف کنند و کنار بگذارند، به اساس مشروعیت مذهبی به سادگی می توانند تنوع فرهنگی و قومی را نیز حذف، سرکوب و به حاشیه برانند. زیرا برای این کار خود مبنا دارند. مذهب حنفی را طبق منفعت سیاسی خود تاویل می کنند و به اساس دیدگاه خود از مذهب منفعی، چارچوب مشروعیت زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را تعریف می کنند و این تعریف را مسلط می سازند. در این صورت، هرگونه تنوع قومی، فرهنگی و اجتماعی غیر مشروع و قابل سرکوب خواهد بود. هنوز که در آغاز مذاکره ی صلح با طالبان قرار داریم، بهتر است هیات مذاکره ی دولت افغانستان برای حفاظت از ارزش ها و واقعیت های موجود مردم افغانستان ایستادگی کنند. مردم و دولت افغانستان نیز از نیت طالبان به کشورهای جهان و تاثیرگذار بر روند مذاکره ی صلح دولت افغانستان با طالبان اطلاع رسانی کنند که کشورهای خارجی تاثیرگذار بر روند مذاکرات صلح به خصوص حکومت آمریکا در مذاکرات با طالبان همسویی نکنند.
این را همه می دانیم که ترامپ در این زمان، شرایط خاص خود را دارد اما شرایط خاص ترامپ به شرایط و واقعیت های مردم افغانستان ارتباطی ندارد. بنابراین بهتر این است که مذاکرات بنابه شرایط و واقعیت های زندگی مذهبی، فرهنگی، قومی و اجتماعی مردم افغانستان رقم بخورد.
منبع: خامه پرس
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/20551
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
